Denge ve vurgu çeşitli şekillerde değiştirilebilir;
Mercek açısı değişince orantılar değişir.
Kamera mesafesi değişince orantılar değişir.
Nesne yüksekliğinin tekrar ayarlanması
Nesne gruplaşmasının değişmesi.
Kamera yüksekliğinin değişmesi.
Bakış noktası değişince: tonlar değişir, kütleler çekime girer.
Aydınlatma değişince: alanların tonları ve renkleri değişir.
Dengelenmiş bir resmin görünüşü düzenli ve planlıdır. Denge bir çekim
içindeki nesneleri birleştirir. Dinamik bir huzursuzluk veya gerilim yaratmak
amacıyla bazen resmi bilerek dengesiz bir şekilde düzenleyebilirsiniz. Fakat bu
etkiye sık başvurmayın. Dengeli bir düzenlemenin statik olması gerekmez. Dikkati
başka noktaya çekmek veya resmin etkisini değiştirmek için, bir kişinin yerini
veya çerçevelemeyi değiştirerek, bir çekimin dengesini sürekli
ayarlayabilirsiniz. Denge çok öznel bir etki olup ölçülemez. Fakat yararlı ve
yönlendirici ilkeler de vardır.
Çerçevenin ortasına almak oldukça tatmin edicidir; emniyetlidir ancak seyredilmesi
sıkıcıdır.
Bir nesne çerçevenin ortasından uzaklaştıkça, çekim giderek daha dengesiz
görünür.
Bu etki, özellikle çerçevenin üst kısmında bulunan daha büyük ve/veya daha
karanlık nesnelerle artar.
Çerçevenin bir kenarında bir nesne veya tonal bir kütle varsa, çekimin geri kalan
kısmında bir karşı dengeleme gerekir. Bu dengeleme eşit bir kütle (simetrik denge)
veya bir araya gelerek ana ofset bölgesini dengeleyen küçük alanlar serisi şeklinde
olabilir.
Ton, görsel ağırlığı etkiler: Koyu tondaki nesneler açık tondakilerden daha ağır
ve küçük görünürler.
Koyu tonlu küçük bir alan, resim merkezinden uzakta olan açık tonlu daha büyük bir
alanı dengeleyebilir.
Çerçevenin üst kısmına doğru uzanan daha koyu tonlar, aşağıya doğru kuvvetli bir
itilme ve kasvetli bir kapalılık duygusu oluştururlarken çerçevenin alt kısmında
sağlamlık ve katılık duygusu verirler.
Sonuçtaki dengeyi toplam yatay etki belirlese bile, dengeyi yatay elemanlardan ziyade
düşey elemanlar etkiler.
Düzgün şekilli nesnelerin görsel ağırlığı düzensiz şekilli nesnelerinkinden
daha fazladır.
Kırmızı turuncu gibi sıcak renkler, mavi, yeşil gibi soğuk renklerden daha ağır
dururlar. Parlak (doymuş) renk tonları, doymamış veya koyu renk tonlarından daha
ağır görünürler.
Kaynak
Televizyon Yapım Tekniği - Gerard Millerson